W życiu codziennym zdarzają się sytuacje krytyczne. Na ulicy, w domu czy zakładzie pracy. Jeśli u ciebie lub innej osoby, która jest w twojej obecności, nastąpiło nagłe i bezpośrednie zagrożenie życia lub w stanach nagłych, których następstwem może być poważne uszkodzenie funkcji organizmu, uszkodzenie ciała lub utrata życia, wezwij służby ratunkowe. Czas nagli, bo zwłoka może okazać się fatalna w skutkach. Aby usprawnić akcję ratowniczą, trzeba wiedzieć, jak rozmawiać z dyspozytorem.

Wezwanie pogotowia ratunkowego jest bardzo ważne w sytuacjach nagłych, gdy zdrowie lub życie osoby jest zagrożone. Kluczowy jest czas reakcji na zdarzenie. Zespół ratownictwa medycznego należy wezwać wyłącznie w sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia lub sytuacji nagłej, której skutkiem może być poważne uszkodzenie funkcji organizmu, uszkodzenie ciała lub utrata życia.

Numery alarmowe

Jeśli stan poszkodowanego jest poważny lub zagrożony, zadzwoń na numer alarmowy. Gdy wykręcisz 999, połączenie odbierze dyspozytor medyczny pogotowia ratunkowego. Możesz również zadzwonić na 112, który służy do powiadamiania w sytuacjach zagrożenia zdrowia i życia oraz mienia. Operator numeru po rozmowie z tobą powiadomi odpowiednie służby o zdarzeniu lub połączy cię bezpośrednio z właściwą służbą. 112 to numer alarmowy, który obowiązuje w całej Unii Europejskiej.

Dzwoniąc pod numer alarmowy, postaraj się o zachowanie spokoju. Poinformuj dyspozytora jaka jest lokalizacja zdarzenia oraz jego okoliczności, a jeśli nie znasz nazwy miejscowości lub ulicy, opisz charakterystyczne punkty otoczenia. Następnie powiedz krótko i precyzyjnie co się wydarzyło oraz ile osób potrzebuje pomocy lekarskiej. Podaj dolegliwości, rodzaj urazu i objawy występujące u osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego.

Wezwij służby ratunkowe w takich przypadkach, jak m.in. utrata przytomności, zaburzenia świadomości, ciężkie urazy, bardzo wysoka gorączka, zatrzymanie akcji serca, ostry ból w klatce piersiowej, ostry ból brzucha, nasilona duszność, masywny krwotok, rozległe oparzenia, wychłodzenie, porażenie prądem czy zadławienie się.

Wezwanie pomocy

Dla ratowników kluczowy może okazać się opis poszkodowanego: czy oddycha samodzielnie, czy jest przytomny, jakie ma obrażenia. Jeżeli doszło do zatrzymania krążenia, dyspozytor podpowie, jak sprawdzić parametry życiowe, a następnie, jak udzielić pomocy.

Przekaż dyspozytorowi dane osoby poszkodowanej, takie jak imię, nazwisko, płeć czy wiek, Na koniec przedstaw się. Podaj swoje imię i nazwisko oraz numer telefonu, z którego dzwonisz. Telefon, z którego wezwałeś pomoc zawsze trzymaj przy sobie. Nie rozłączaj się pierwszy, gdyż dyspozytor zawsze pierwszy odkłada słuchawkę.

Ratownicy mogą próbować się z tobą kontaktować podczas podjazdu karetki. Nie blokuj numeru alarmowego, dzwoniąc ze sprawami, które możesz załatwić w inny sposób. Dobrze jest, jeśli jedna osoba wyjdzie na drogę i pomoże kierowcy karetki dojechać do miejsca zdarzenia.

Kierowanie ruchem

Dyspozytor przyjmuje zgłoszenia o zdarzeniach będących stanem nagłego zagrożenia zdrowotnego (np. wypadki). Ustala kolejność i ważność działań oraz wysyła zespoły ratownictwa medycznego na miejsce zdarzenia, a także instruuje osoby udzielające pierwszej pomocy. Przekazuje również osobie kierującej akcją ratowniczą informacje, które ułatwią prowadzenie medycznych czynności ratunkowych.

Jego zadaniem jest kierowanie ruchem podczas akcji ratowniczych. Jest to w szczególności utrzymywanie kontaktu z członkami zespołu ratownictwa medycznego i przekazanie im niezbędnych informacji oraz wskazanie zespołowi ratownictwa medycznego szpitalnego oddziału ratunkowego lub szpitala, do którego mogą przewieźć osobę poszkodowaną.

Jeśli dyspozytor odmówi wysłania zespołu, informuje osobę wzywającą dlaczego podjął taką decyzję, a także przekazuje zalecenia dotyczące dalszego postępowania. Jeśli jest to konieczne, utrzymuje stały kontakt z osobą obecną na miejscu zdarzenia i udziela jej instrukcji, jak udzielić pierwszej pomocy oraz ustala priorytet wysłania zespołu ratownictwa medycznego, uwzględniając przeprowadzony wywiad medyczny, a także najkrótszy czas dotarcia na miejsce zdarzenia.

Bezpieczna komunikacja

Procedurę obsługi zgłoszeń alarmowych i powiadomień o zdarzeniach przez dyspozytora medycznego reguluje Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 19 sierpnia 2019 roku. Zgodnie z przepisami, dyspozytor medyczny odbiera zgłoszenie o zdarzeniu od osoby dzwoniącej pod numer alarmowy i uzyskuje informacje o danych teleadresowych.

Dyspozytor jest odpowiedzialny za poinformowanie o zdarzeniu szpitalnych oddziałów ratunkowych, centr urazowych, wyspecjalizowanych oddziałów szpitalnych lub jednostek współpracujących z systemem, w tym Państwowej Straży Pożarnej, Policji, GOPR i TOPR.

Polskie prawo nakłada na każdego obywatela obowiązek pomocy osobie rannej czy chorej w

miejscu publicznym. Nikt z nas nie chciałby przecież być pozostawionym bez pomocy. Dlatego pozostańmy z chorym do czasu przyjazdu karetki, nawet jeśli się spieszymy. Jego stan może się przecież pogorszyć.

Jeżeli jadąc samochodem widzisz osobę na chodniku, poboczu czy przystanku, która być może wymaga pomocy, zatrzymaj się. Zawsze trzeba sprawdzić, co się stało. Może się okazać, że wezwanie ambulansu jest niepotrzebne lub że szybka pomoc była niezbędna, a myśmy jej nie udzielili.